Իմ ընտրած բանաստեղծությունը

Նորից անձրև՜, մշո՜ւշ, ա՜մպ,

Թախի՜ծ անհուն, տխրա՜նք հեզ,

Աշո՛ւն, քեզ ի՛նչ քնքշությամբ,

Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ...

Քո մշուշը, քո ոսկի

Տերևները հողմավար,

Դյութանքը քո մեղմ խոսքի,

Արցունքները քո գոհար...

Հարազատ են իմ հոգուն,

Վհատությանն իմ խոնարհ,

Ե՛վ թփերը դողդոջուն,

Ե՛վ խոտերը գետնահար...

Եվ քո երգը թախծալի

Իմ սրտի երգն է կարծես,

Աշո՛ւն, քաղցր ու բաղձալի,

Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ...

Դյութանք- գրավչություն, հմայք, հրապույր , կախարդություն

Վհատություն-Հոգեկան ընկճված վիճակ

Վելուծություն

Իմ կարծիքով այս քարատողը հաջող է ստացվել, քանի որ աշունը շատ է նկարագրված:

Նորից անձրև՜, մշո՜ւշ, ա՜մպ,

Թախի՜ծ անհուն, տխրա՜նք հեզ,

Աշո՛ւն, քեզ ի՛նչ քնքշությամբ,

Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ...

Ինձ հիշեցնում է խորը աշունը:

Ինձ դուր եկավ այս հատվածը:

Եվ քո երգը թախծալի

Իմ սրտի երգն է կարծես,

Աշո՛ւն, քաղցր ու բաղձալի,

Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ...

Այս քարատողը հաջող չէ ստացվել

Հարազատ են իմ հոգուն,

Վհատությանն իմ խոնարհ,

Ե՛վ թփերը դողդոջուն,

Ե՛վ խոտերը գետնահար...