Առաջադրանք 25

Թարգմանել առակը.

Привычка убивать

Однажды один малыш пришёл к старому индейцу и стал спрашиввать:

— О, мудрец, скажи, пожалуйста, почему на Земле существуют войны?

— Потому что люди привыкли убивать.

— А почему люди идут на убийство?

— Когда человек убивает насекомое, то ему кажется, что он сильнее других, а значит, может отнимать жизнь безнаказанно. А когда человек убивает животных, он начинает думать, что сильнее всех, а значит, может причинять боль и людям. Согласно легендам наших предков, когда-то на планете не было войн, потому что все питались, как травоядные динозавры, — плодами деревьев или зеленью.

Раньше люди соблюдали принцип милосердия ко всему живому, люди видели Бога в каждой частице, звери слушались людей и никогда не нападали на них. Но когда наступил ледниковый период, люди стали нападать друг на друга. Мясоедение, или поедание чужой плоти, началось не с убийства животных, а с каннибализма. С того времени, когда люди стали есть чужую плоть, сердца людей наполнялись грубостью и жестокостью. Пока в людях есть мысли о том, что они сильнее животных, или имеют право отнимать жизнь, или же заказывать убийство, — они будут убивать не только насекомых и животных, но и себе подобных. В мыслях людей — вирус, вылечить который могут только молитвы-покаяния, голодания, чтение святых писаний или общение с Просветлёнными людьми. К моменту смерти все люди отвыкают от чужой плоти, но не все успевают, пока живы

Սովորությունը սպանում է

Մի անգամ, մի տղա եկավ մի ծեր հնդկացու մոտ և սկսեց հարցնել։

-Իմաստուն, խնդրում եմ ասացեք, ինչո՞ւ երկրի վրա կան պատերազմներ։

-Որովհետև մարդիկ սպանությանը սովոր են։

-Երբ մարդը սպանում է միջատին, նրան թվում է, թե նա բոլորից ուժեղ է, նշանակում է, կարող է անպատիժ կյանքը վերցնել։ Իսկ երբ մարդը սպանում է կենդանուն, նա սկսում է մտածել, որ բոլորից հզոր է, նշանակում է, կարող է ցավ պատճառել մարդկանց։ Մեր նախնիների լեգենդին համաձայն․ երբ երկրագնդի վրա պատերազմներ չկային, որովհետև բոլորը սնվում էին ինչպես խոտակեր դինոզավրները ՝ պտղատու ծառերով և բույսերով։

Առաջ, մարդիկ կարեկցանքով էին մոտենում ամեն շնչող էկաներին, մարդիկ Աստծուն տեսնում էին ամեն տեղ,կենդանիները լսում էին մարդկանց և երբեք չէին հարձակվում նրանց վրա։ Բայց երբ սկսեց սառցե ժամանակարջանը, մարդիկ սկսեցին հարձակվել միմյանց վրա։  Մսակերությունը, կամ ուրիշ բանով սնվելը, ոչ թե սկսեց կենդանիներին սպանելուց, այլ մարդասսպանությամբ։ Այդ ժամանակահատվածից, երբ մարդիկ սկսեցին ուրիշով սնվել, մարդկաց սրտերը սկեցին լցվել կոպտությամբ և դաժանությամբ։ Քանի դեռ մարդիկ մտածում էին, որ իրենք կենդանիներից ուժեղ են, կամ թույլտրվություն ունեն կյանք խլելու, կամ էլ սպանություն պատվիրել ՝ նրանք կսպանեն ոչ թե միայն միջատներին և կենդանիներին նաև նրանց նմաններին։ Մարդկանց մտածելակերպում՝ վարաքը կբուժի նա, ովմենակ կարող է ապաշխարություն, աղոթք, պահք, սուրբ գրություններ կարդալ, կամ հաղորդակցվելով հասարակ մարդկանց հետ։