26 de septiembre, el Día Europeo de las Lenguas

Por iniciativa del Consejo de Europa en Estrasburgo, el Día Europeo de las Lenguas se viene celebrando, desde 2001, el 26 de septiembre de cada año. Este año tuvimos la posibilidad de participar en la celebración de este evento en la Universidad Pedagógica de Yereván con un grupo plurilingüista de alumnos y profesores de nuestro Complejo educativo. Entre una gran cantidad de profesores y estudiantes invitados estaba también el Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de Alemania en Armenia. Nosotros nos presentamos en varios idiomas: en ruso, en inglés, en georgiano y en español. ha sido una experiencia importante, porque por un lado entusiasmados y por otro lado un poco nerviosos, ha sido la primera vez que nos presentamos en español frente al público. Y nos gustó.

Ավ. Իսահակյան «Արագածին»

Սեպտեմբերի 18

Ահա եկավ կիրակին: Պետք է պատրաստվել դասերին, քանի որ վաղը կրկին դպրոց ենք: Առավոտյան երբ արթնացա տեսա, մորեղբոր աղջիկը եկել է: Նրան շատ ջերմ բարևեցի, բայց նա չէ: Ասեցի, որ փոքր երեխա է, հետո կխոսա: Գնացի սենյակս հավաքելու: Նախաճաշից հետո ստացա Դիանայից նամակ, գրել էր, որ իջնենք բակ: Համաձայնվելով, հագնվեցի ու տանից դուրս եկա: Խոսում էինք տարբեր թեմաներից: Հետո նա գնաց տուն, ես նույնպես: Համակարգիչս բացեցի և փորձում էի տնային առաջադրանքներս կատարել: Սկզբում ձայնագվեցի Ավ. Իսահակյանի Արագածին բանաստեղծությունը, հետո տեղադրեցի բլոգումս: Հետո շատ սովորական երեկո ունեցա և գնացի քնելու:

Древняя притча

Бог слепил человека из глины, и остался у него неиспользованный кусок.

— Что ещё слепить тебе? — спросил Бог.

— Слепи мне счастье, — попросил человек.

Ничего не ответил Бог, и только положил человеку в ладонь оставшийся кусочек глины.

Հին առակ

Աստվածը մարդուն ծեփեց կավից: Նրա մոտ մնացել էր չօգտագործած մի կտոր։

- Էլ ի՞նչ կուզեիր՝ ծեփեի քեզ համար,- հարցրեց Աստվածը:․

- Երջանկություն ծեփիր ինձ համար,- խնդրեց մարդը:

Ոչինչ չպատասխանեց Աստված. այլ կավի մնացորդը դրեց մարդու ափի մեջ։

Եղիշե Չարենց «Աշուն է նստել սեղանիդ»

Աշուն է նստել սեղանիդ՝ ճակատին թորշոմած վարդեր,-

Թախիծը թվում է սպեղանի, խնդությունը թույն է արդեն:
Օ, երազն այս, երազն այս պատիր, այս ցնորքը մի՛շտ գրավիչ.-
Բայց դժվար թե նա ազատի քեզ գերող անդուռ այս ցավից…
Սեղանիդ նկարն այդ գունատ, սեղանիդ վարդերն այդ դեղին –
Ու հուշերն, հուշերն այդ թունոտ,-ու չկա ոչ մի ուղի…
Նա գնաց, անդարձ այդ ցնորքը, այդ ուրուն քո մտերիմ,-
Բայց իր մութ շիրիմի խորքից դեռ երկա՜ր քեզ կգերի…
Կգերի ու քեզ կասի, որ գնա՜ց կյանքը արդեն,-
Աշունն է նստել սեղանիդ՝ ճակատին թորշոմած վարդեր…

Eres una cigüeña

Soy una cigüeña. Yo tengo 52 años. Yo ver vida cigüeña. Me llama Lolita. Mis amigos llaman loli. Yo nacidas en Brasil pero me los estrechos en brasil.  A si que mi familia mudar a Madrid. Me cumpleanos pasado . Me cumpeanos 31 de Julio. Me mucho favorita comida es paella. Perro yo tengo alergia de paella. Yo tengo solamente hermano. Pero el vive en Hawaii. Yo tengo un animal en me casa para yo soltera. Para yo printor yo mucho gusta  los colores pero me favorit color es Amarillo. Yo habla con mi hermano por telefono tofo el tiempo, por que yo gusta habla por telefono.

Սեպտեմբերի 17

Վերջապես շաբաթ օր է: Բոլորս էլ սպասում ենք այս օրվան, որ շատ քնենք, հանգստանանք և այլն: Օրս սկսեցի շատ վատ: Եղանակը նույնպես վատ էր, անձրևոտ և ցուրտ: Նախաճաշեցի հագնվեցի և որոշեցի գիրք կարդալ, որը գրադարանից էի վերցրել ուրբաթ օրը:

Սեպտեմբերի 16

Ուրբաթ օր էր: Արթնացա, ինձ վատ էի զգում, երեկվա անձրևից հետո մրսել էի: Բայց դա իմ վրա չազդեց, պատրաստվեցի ու գնացի դպրոց: Այսօր չարեցինք հասարակագիտություն: Իմ ամենասիրած դասերից մեկն է, բոլոր դասարանցիները տխրեցին, քանի որ բոլորս էլ սիրում ենք այդ առարկան:Դասերից հետո ունեի պարսկերեն. սպասցի երեսուն րոպե, չեկավ ուսուցիչը, գնացի տուն, շատ վատ էի զգում ինձ: Դանդաղ քայլելով գնում էի, շատ ամպած էր ու թեթևակի քամի էր: Եկա տուն ու զգացի, որ ավելի թույլ եմ, քան ժամեր առաջ: Մի բաժակ թեյ պատրաստեցի և գնացի սենյակս: Քանի որ ուրբաթ էր, ես կարող եմ տնային առաջադրանքներս հաջորդ օրը կատարել: Միացրեցի համակարգիչս, բացեցի Youtube–ը և նայցի իմ սիրելի Youtuber–ների վիդեոները: Երրորդ վիդեոյից հետո քունս տանում էր, փակեցի համակարգիչս և քնեցի: 

Սեպտեմբերի 15

Այդքան էլ չեմ սիրում պատմել մարդկանց իմ օրվա մասին, բայց հիմա պետք է ամեն օր գրեմ: Նաև չեմ կարողանում հետաքրքիր պատմել, որովհետև շատ անհետաքրքիր են օրերս: Օրս սկսվեց շատ սովորական: Արթնացա, լվացվեցի, նախաճաշեցի, հետո հագնվեցի և շատ ուրախ ուղևորվեցի դպրոց: Դպրոցում սպասում էին դասարանցիներս: Հանդիպեցի նրանց, մեր պայուսակները դրեցինք պահարաններում  և գնացինք առավոտյան ընդհանուր պարապունքին: Ինձ թվում է, որ բոլոր սեբաստացինները գիտեն, թե ինչ հետաքրքրիր են անցնում պարապունքները: Առավոտյան ընդհանուր պարապունքից հետո գնացինք դասի: Դասերից հետո բոլոր աղջիկներով գնացինք այգի: Խոսում էինք տարբեր թեմաներից և քննարկում էինք մեր օրը: Շատ շուտ անցավ ժամանակը: Ճանապարհին մտածում էի, թե ինչ եմ ուտելու: Գնացի տուն, հանգստացա, ճաշեցի և գնացի պարի: Իսպաներենի խմբով որոշել էինք ամսի 24-ից 25-ը գնալ Լաստիվեր, բայց պարիս ուսուցչուհին ասաց, որ ամսի 25-ին համերգ ունենք: Շատ տխրեցի, քանի որ չեմ կարողանա գնալ: Սկսզբում փորձեցինք այն պարը, որը համերգին պետք է պարենք: Պարս ավարտելուց հետո ես գնացի տուն: Ճանապարհին անձրև եկավ, և արագ-արագ գնացի տուն: Տանը ինչ խոսում էի, ինձ չէին լսում, քանի որ ամեն մեկը իր հեռախոսով էր զբաղված, և նրանք իմ խոսելուց ոչինչ չեն հասկանում, որովհետև շատ արագ և անհասկանալի եմ խոսում: Ես էլ նրանցից նեղացած՝ համակարգիչս վերցրեցի և գնացի սենյակս դաս անելու: Դասերս արեցի և պառկեցի քնելու:

Թարգմանություն

Մի անգամ Ակիվան ճանապարհ ընկավ, իր հետ վերցնելով մի ավանակ, աքաղաղ և լապտեր: Երեկոյան նա հասավ մի գյուղ և խնդրեց գիշերակաց, բայց բնակիչները նրան վռնդեցին և անգամ ծեծեցին:
Այսպիսի կոպիտ վերաբերմունքից նա իր հավատը չկորցրեց «Այն ինչ Աստված անում է, քեզ համար է անում»: Նա հոգնած պատրաստվեց անտառում քնելու: Հարմար տեղավորվեց, մի կտոր հաց կերավ և  հանկարծ լսեց, որ աքաղաղը ծղրտում է: Վեր թռավ տեղից, բայց հասցրեց տեսնել միայն աղվեսի պոչը տեսնել որը աքաղաղը բերանին փաղչում էր:
Աքաղաղի կորստից Ակիվան հավատը չկորցրեց և նորից ասաց,- «Այն ինչ Աստված չի անում, լավին է տանում»: նստեց և լապտերի լույսի տակ տորն էր սովորում:
Հանկարծ քամի բարձրացավ և հանգցրեց խարույկը: Նորից ինքն իրեն ասաց «Այն ինչ Աստված անում է, քեզ համար է անում» և հենց այդ պահին նկատեց, որ մթության մեջ ավանակը փախավ: Ակիվային տխրեցրեց ավանակի կորուստը, հիշեց որ առավոտյան պետք է երկար ճանապարհը անցնի ոտքով, հոգոց հանեց, բայց նորից կրկնեց «Այն ինչ Աստված անում է, քեզ համար է անում»:
Հաջորդ առավոտյան ամբողջ ճանապարհը ոտքով անցնելով և իր գործն ավարտելով Ակիվան վերադարցավ տուն: Հասնելով այն գյուղին որտեղ նրա հետ այդքան վատ էին վարվել, նա ի զարմանս իրեն տեսավ, որ այնտեղ ոչ մի կենդանի շունչ չկա: Հենց այն գիշեր, երբ նա գիշերելու տեղ խնդրեց և մերժվեց, ավազակներ էինն եկել և դաժանորեն բոլորին սպանել:
Եվ այդ ժամանակ Ակիվան մտածեց «Տիրոջ քայլերն անքննելի են: Եթե գյուղի բնակիչներն ինձ թողնեյին մնալ, ավազակները հավանաբար ինձ էլ բոլորի հետ կսպանեյին: Իսկ այստեղ ոտնահետքերից ելնելով նրանք անտառից են եկել, նշանակում է, որ նրանք այնտեղ եղել են ինձ հետ միաժամանակ : Եթե հանկարծ նրանք լսեյին աքաղաղի և ավանակի ձայնը կամ նկատեյին լապտերի լույսը, ապա ես էլ կենդանի չէի մնա: Իսկապես, մարդ պետք է միշտ հույսը Աստծո վրա դնի:»

Աշնանային 11-րդ հավաք

1. Ձայնադարան՝

Բլոգում կունենամ «Ձայնադարան» բաժին և կտեղադրեմ տարբեր ձայնագրություններ:

2.Թարգմանչական նախագիծ՝
Հետաքրքիր և հանձնարարված տեքստերը կթարգմանեմ:

3. Սովորողի օրագիր`

Նկարագրում եմ իմ ամեն օրը: